‘Je wordt er een beetje jankerig van’. Soms zegt iemand iets wat in eerste instantie niet zo aardig lijkt. Maar dit zinnetje zit als een virtuele knuffel in mijn geheugen.
Proefduik
Een paar jaar geleden deed ik een proefduik in het nieuwe zwembad in onze stad. Compleet met flippers aan mijn voeten en een zuurstoftank op de rug. Ik ging samen met mijn dochter eens kijken of het leuk zou zijn om een duikcursus te volgen. Best een onderneming, want ik ben nooit een held geweest met sporten die op de een of andere manier iets met water te maken hebben.
We werden begeleid door een lieve en geduldige instructrice. Ze legde alles helder uit. Stap voor stap werd de apparatuur geïnstalleerd. Mijn dochter bewoog al snel soepel over de bodem van het zwembad.
Paniekreactie
Toen ik eindelijk mijn meters onder water ging afleggen, raakte ik ogenblikkelijk in paniek, ik had geen macht meer over mijn ademhaling en ik wilde meteen weer het water uit. De instructrice zag hoe ellendig ik me voelde. Mensen komen dan vaak met opbeurende woorden als: ´Kop op, volgende keer beter´. Deze keer mocht ik mijn angst en schrik tot me laten doordringen: ‘Je wordt er een beetje jankerig van’.
Acceptatie
Vanaf die tijd kan ik het een stuk makkelijker accepteren dat het een keertje niet mijn dag is. Af en toe een dagje zonder oordeel, met een dekentje, een beetje jankerig op de bank.
Het mooie is dat die virtuele knuffel altijd en overal werkt… mét en zonder dagje op de bank.
0 reacties